Mani anonim halk şiirinin en yaygın türüdür. Genellikle dört mısradan oluşur birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü mısraları kendi arasında kafiyeli üçüncü mısraı serbest olan halk şiirleridir. Daha çok aşk, ayrılık gibi konular işler, yöreye göre de özellik gösterir.

Elbistan Yöresine Ait Bazı Maniler

Tabaklarda hurmayım
Yeşil başlı turnayım
Senden başka seversem 
Gençliğime doymayım

---

Dağlar duman oldu gel
Gönlüm güman oldu gel
Aylara vade verdim
Yılın tamam oldu gel

---

Tazımı koyurmayın ava
İşsiz kalsın eğrikaya
Ben kuzumu sevemedim
Kucağımda doya doya

---

Masa üstünde pekmez 
O pekmez bana yetmez
Senin aldığın maaş
Benim süsüme yetmez

---

Bağ idim bostan oldum
Dillere destan oldum
Üç münafık yüzünden
Gül gibi dosttan oldum

---

Ay doğar aşmak ister
Dağlı dolaşmak ister
Şu benim cahil gönlüm
Yâre kavuşmak ister

---

Armut olsam dallarda
Gözüm kalsa yollarda 
Yarim yanımda olsa
Yolma yolsam tarlada 

---

Süt içtim dilim yandı
Döküldü kilim yandı
Ben kilimde değilim 
Bahçede gülüm yandı

---

Ufaktır kara üzüm
Dokunur saha sözüm
Sen bu ilden gideli
Kan ağlar iki gözüm

---

Irafa fincan oldum
İçine mercan koydum
Yar geliyor deyince
Yoluna bir can koydum

---